این استان، از شمال به دریای کاسپین و کشور آذربایجان، که از طریق آستارا با آن دارای مرز بین‌المللی است، از غرب به استان اردبیل، از جنوب به استان زنجان و قزوین و از شرق به استان مازندران محدود می‌شود.[۶] مساحت گیلان ۱۴٬۰۴۴ کیلومترمربع و طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت آن ۲٬۵۳۰٬۶۹۶ نفر است.[۷] گیلان دهمین استان پرجمعیت و دومین استان پرجمعیت شمال ایران پس از استان مازندران است. تراکم جمعیت در این استان با ۱۷۷ نفر در هر کیلومترمربع جایگاه سوم را در ایران دارد.[۸] شهر رشت با داشتن ۴۶ درصد جمعیت کل استان،[۹] مرکز و پرجمعیت‌ترین شهر شمال کشور و یازدهمین شهر پرجمعیت ایران است. از دیگر شهرهای پرجمعیت این استان می‌توان به‌ترتیب به شهرهای بندر انزلی (مهم‌ترین بندر ایرانی در حاشیه دریای خزر)، لاهیجان، لنگرود، تالش، بندر آستارا، صومعه‌سرا، آستانهٔ اشرفیه، رودسر و فومن اشاره کرد. طبیعت گیلان، پوشیده از جنگل و دارای آب‌وهوای معتدل و مرطوب است. این استان شامل مناطق سرسبز شمال غربی رشته‌کوه البرز و بخش غربی کرانه‌های جنوبی دریای خزر است.[۱۰] استان گیلان از سال ۱۳۴۴ در تقسیمات کشوری ایران به‌عنوان استان مستقل وارد شد. این منطقه پیش از آن ایالت گیلان و طوالش[۱۱] بعد با نام استان یکم خوانده می‌شد.[۱۲] به ادعای مینورسکی صادق هدایت، احمد کسروی، محسن عزیزی، گیلان را در طول تاریخ «پرچم‌دار ایران‌گرایی» می‌دانند.[۱۳] استان گیلان دارای شهرستان هایی از جمله رشت، لاهیجان، رودسر،آستانه اشرفیه،لنگرود،ماسال،بندرانزلی،صومعه سرا ، رودبار و فومن می باشد.
